به گزارش ایران ورزشی کمیته تدوین مقررات فدراسیون فوتبال با تنظیم طرحی پیشنهادی به دنبال تصویب قانونی در فوتبال ایران است که به واسطه آن مربیان و بازیکنانی که به هر علتی باعث محرومیت و جریمه مالی باشگاه‌ها و تیم‌های ملی در مقاطع مختلف شدند، دیگر اجازه فعالیت...
به گزارش ایران ورزشی کمیته تدوین مقررات فدراسیون فوتبال با تنظیم طرحی پیشنهادی به دنبال تصویب قانونی در فوتبال ایران است که به واسطه آن مربیان و بازیکنانی که به هر علتی باعث محرومیت و جریمه مالی باشگاه‌ها و تیم‌های ملی در مقاطع مختلف شدند، دیگر اجازه فعالیت در فوتبال ایران را نداشته باشند.
هنوز هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال این طرح جنجالی را بررسی نکرده و مشخص نیست آیا این پیش‌نویس از سوی اعضای هیأت رئیسه تصویب یا با آن مخالفت شود، اما نگارش چنین طرحی در نوع خود کم نظیر است و به همین دلیل واکنش‌های مختلفی نسبت به آن شکل گرفت تا مشخص شود سریال قوانین خلق‌الساعه در فوتبال ایران تمامی ندارد.
چنانچه طرح پیشنهادی کمیته تدوین و مقررات فدراسیون فوتبال تصویب شود، افرادی نظیر مارک ویلموتس (تیم ملی ایران)، پیتسو موسیمانه (استقلال)، آندره‌آ استراماچونی (استقلال)، گابریل کالدرون (پرسپولیس)، ایگناسیو مارتینز (فولاد خوزستان)، بوژیدار رادوشوویچ (پرسپولیس)، آنتونی استوکس (تراکتور- پرسپولیس)، کوین کونستانت (تراکتور)، لی اروین (تراکتور)، عزیزبک آمانوف (استقلال)، لئاندرو پریرا (پرسپولیس) و... که به دلیل وصول مطالبات خود به فیفا شکایت کردند، دیگر امکان حضور مجدد در فوتبال ایران را ندارند!
اما واقعاً درد فوتبال ایران با تصویب چنین قوانینی تسکین پیدا خواهد کرد؟ به نظر می‌آید مدیران و مسئولان فدراسیون فوتبال با تصمیمات احساسی صرفاً به دنبال پاک کردن صورت مسأله هستند تا حل چالش‌های موجود در فوتبال ایران. به همین دلیل طرح‌هایی نظیر طرح مذکور را پیشنهاد می‌دهند تا شاید راهی برای برون‌رفت از وضعیت فعلی پیدا کنند.
آنالیز و بررسی موضوع پرداخت غرامت‌های سنگین به مربیان و بازیکنان خارجی نشان می‌دهد علت بروز چنین اتفاقاتی، مدل رفتار مدیران فوتبال ایران است، به همین دلیل اگر قرار به محرومیت باشد قطعاً مدیران در اولویت قرار می‌گیرند، اما نویسندگان قانون با نادیده گرفتن این اصل در پیش‌نویس قانون پیشنهادی، آدرس غلط می‌دهند تا توپ را به زمین مربیان و بازیکنان خارجی شوت کنند در حالی که هیچ کجای جهان چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد.
اگر مربیانی نظیر مارک ویلموتس، آندره‌آ استراماچونی، گابریل کالدرون، مارتینز و موسیمانه در دادگاه‌های بین‌المللی فوتبال ایران را نقره‌داغ کردند، مقصر آنها نیستند بلکه ایراد کار به حوزه مدیریت فوتبال ایران برمی‌گردد، قطعاً اگر مدیر توانمندی و صلابت لازم را داشته باشد، بدون اینکه کوچکترین مشکلی پیش آید حتی اگر قرار به پایان همکاری باشد پس از تسویه حساب کامل مربی و بازیکن را بدرقه می‌کنند اما وقتی مدیری بدون پشتوانه مالی و در اختیار داشتن بودجه کافی زیر برگه قرارداد با مربی یا بازیکن خارجی را امضا می‌کند، محرومیت مادام‌العمر ورود یک مربی به فوتبال ایران معنا و مفهومی ندارد جز اینکه یک سناریوی تبلیغاتی در راه است.
به نظر می‌رسد مدیران فدراسیون فوتبال پس از وضع قوانین خلق‌الساعه سقف قرارداد و سقف بودجه در دو دوره اخیر لیگ برتر که فوتبال ایران را با چالش‌های بی‌شماری روبه‌رو کرد و سرآغاز ایجاد حواشی بسیار شد، برای بار دیگر با نگارش یک قانون جدید قصد دارند آمار کلکسیون قوانین بحث‌برانگیز را افزایش دهند تا این بار به واسطه تصویب این قانون فوتبال ایران گرفتار یک حاشیه جدید شود.
هنوز هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال این طرح جنجالی را بررسی نکرده و مشخص نیست آیا این پیش‌نویس از سوی اعضای هیأت رئیسه تصویب یا با آن مخالفت شود، اما نگارش چنین طرحی در نوع خود کم نظیر است و به همین دلیل واکنش‌های مختلفی نسبت به آن شکل گرفت تا مشخص شود سریال قوانین خلق‌الساعه در فوتبال ایران تمامی ندارد.
چنانچه طرح پیشنهادی کمیته تدوین و مقررات فدراسیون فوتبال تصویب شود، افرادی نظیر مارک ویلموتس (تیم ملی ایران)، پیتسو موسیمانه (استقلال)، آندره‌آ استراماچونی (استقلال)، گابریل کالدرون (پرسپولیس)، ایگناسیو مارتینز (فولاد خوزستان)، بوژیدار رادوشوویچ (پرسپولیس)، آنتونی استوکس (تراکتور- پرسپولیس)، کوین کونستانت (تراکتور)، لی اروین (تراکتور)، عزیزبک آمانوف (استقلال)، لئاندرو پریرا (پرسپولیس) و... که به دلیل وصول مطالبات خود به فیفا شکایت کردند، دیگر امکان حضور مجدد در فوتبال ایران را ندارند!
اما واقعاً درد فوتبال ایران با تصویب چنین قوانینی تسکین پیدا خواهد کرد؟ به نظر می‌آید مدیران و مسئولان فدراسیون فوتبال با تصمیمات احساسی صرفاً به دنبال پاک کردن صورت مسأله هستند تا حل چالش‌های موجود در فوتبال ایران. به همین دلیل طرح‌هایی نظیر طرح مذکور را پیشنهاد می‌دهند تا شاید راهی برای برون‌رفت از وضعیت فعلی پیدا کنند.
آنالیز و بررسی موضوع پرداخت غرامت‌های سنگین به مربیان و بازیکنان خارجی نشان می‌دهد علت بروز چنین اتفاقاتی، مدل رفتار مدیران فوتبال ایران است، به همین دلیل اگر قرار به محرومیت باشد قطعاً مدیران در اولویت قرار می‌گیرند، اما نویسندگان قانون با نادیده گرفتن این اصل در پیش‌نویس قانون پیشنهادی، آدرس غلط می‌دهند تا توپ را به زمین مربیان و بازیکنان خارجی شوت کنند در حالی که هیچ کجای جهان چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد.
اگر مربیانی نظیر مارک ویلموتس، آندره‌آ استراماچونی، گابریل کالدرون، مارتینز و موسیمانه در دادگاه‌های بین‌المللی فوتبال ایران را نقره‌داغ کردند، مقصر آنها نیستند بلکه ایراد کار به حوزه مدیریت فوتبال ایران برمی‌گردد، قطعاً اگر مدیر توانمندی و صلابت لازم را داشته باشد، بدون اینکه کوچکترین مشکلی پیش آید حتی اگر قرار به پایان همکاری باشد پس از تسویه حساب کامل مربی و بازیکن را بدرقه می‌کنند اما وقتی مدیری بدون پشتوانه مالی و در اختیار داشتن بودجه کافی زیر برگه قرارداد با مربی یا بازیکن خارجی را امضا می‌کند، محرومیت مادام‌العمر ورود یک مربی به فوتبال ایران معنا و مفهومی ندارد جز اینکه یک سناریوی تبلیغاتی در راه است.
به نظر می‌رسد مدیران فدراسیون فوتبال پس از وضع قوانین خلق‌الساعه سقف قرارداد و سقف بودجه در دو دوره اخیر لیگ برتر که فوتبال ایران را با چالش‌های بی‌شماری روبه‌رو کرد و سرآغاز ایجاد حواشی بسیار شد، برای بار دیگر با نگارش یک قانون جدید قصد دارند آمار کلکسیون قوانین بحث‌برانگیز را افزایش دهند تا این بار به واسطه تصویب این قانون فوتبال ایران گرفتار یک حاشیه جدید شود.
فدراسیون فوتبال ایرانفیفاپیتسو موسیمانه
